ترک عادت حرف زدن بدون فکر

در این مقاله می خواهیم به تفصیل تغییر کوچک گروه دوم را مورد بررسی قرار بدهیم

گروه دوم 

آنهایی که می ترسند که صحبتی بکنند

به این بهانه که فکرم را نمی توانم متمرکز کنم و ممکنه حرفی بزنم

که به کسی بر بخوره یا مسخره بشوند بنابراین ساکت می نشینند و هیچ حرفی نمی زنند :

همانند راننده ای که از ترس اینکه نکند تصادفی کند پاش رو از ترمز برنمی دارد یا با سرعت ۲۰ کیلومتر در ساعت رانندگی می کند

این فرد باید یاد بگیرد نترسد

و پایش را روی گاز بگذارد تا ماشین حرکت کند

یا یکذره پایش را از روی ترمز بردارد

تا ماشین سرعت بگیرد و به مقصد برسد

قرار شد که تغییرات ما کوچک ما باشد و دریافتیم تغییر بزرگ نمی تواند ما را به مقصود برساند

بنابراین نمی توانیم انتظار داشت که فردی که می ترسد صحبت کند

یکدفعه در تمامی جمع ها و جلسه ها داوطلب شود و به گونه ای صحبت کند که همه از صحبت کردنش لذت ببرند

تغییر کوچک این گروه این است که شروع کند به صحبت کردن بیشتر در حد یک جمله :

به طور مثال :

یک جمله به سلام ، احوال پرسی ، خداحافظی اضافه کند

تا امروز می گفت : سلام ، حالتان چطوره ؟

از امروز بگوید : سلام حالتان چطوره ؟ خوش می گذره؟

تا امروز می گفت : خداحافظ شما ، سلام به خانواده برسانید

از امروز بگوید : خداحافظ شما ، سلام به خانواده برسانید ، دخترماهت رو هم ببوس

اگر در این موقعیت ها مشکلی ندارد و مشکلش در مهمانی است یا جلسه رسمی ، برای آنها برنامه بریزد که یک جمله صحبت کند نه بیشتر

مثلا در جلسه بگوید : دوستان تمام نکات را ذکر کردند ( بهتر از سکوت و در بحث شرکت نکردن است )

یا در مهمانی از پذیرایی میزبان تعریف کند : بسیار عالی بود ، ممنون از بابت غذای بسیار خوشمزه شما

یک جمله را آماده کردن و تمرین کردن و اجرا کردن در موقعیتی که صحبت کردن مشکل است ،
می تواند معجزه کرده و همین تک جمله ها می تواند این مشکل و معضل را به طور کلی از بین ببرد