ترک عادت حرف زدن بدون فکر

در این مقاله می خواهیم به تفصیل تغییر کوچک گروه سوم بپردازیم

گروه سوم 

آنهایی که صحبت می کنند ، نمی ترسند و فکر هم می کنند ولی نمی توانند

درست و منسجم و قوی فکر کنند بنابراین صحبت آنها جذاب و گیرا نیست 
همانند راننده ای که ترمز می گیرد

و گاز هم میدهد ولی دنده را درست و به جا عوض نمی کند 

در سربالایی با دنده سبک حرکت می کند

و در سرپایینی برعکس یا جایی که باید ترمز بگیرد

گاز می دهد وجایی که باید گاز بدهد ترمز می گیرد.
مشکل اساسی این گروه موقعیت سنجی است

و بر همین اساس تغییرکوچک آنها را پیشنهاد می دهیم :
تغییر کوچک این است :
در مکث چند ثانیه ای که قبل از صحبت می کنند :

این سوال را در ذهنشان مرور می کنند :

آیا الآن وقتشه ؟ ( از نظر مکانی و زمانی موقعیت برای این صحبت مناسبه؟)
به طور مثال : فرد می خواهد در مهمانی صحبت کند از خود می پرسد :
آیا الآن وقتشه ؟
بعد می بیند که دارند شام می آورند پس موقعیت از نظر زمانی مناسب نیست
یا مطلبی می خواهد بگوید راجع به نقطه ضعف خانمها : از خود می پرسد : آیا الان وقتشه؟
بعد می بیند که از نظر مکانی نامناسبه چون همسر میزبان آنجا نشسته

که خیلی روی خانمها حساسه و به احتمال زیاد بهش برمیخوره
می خواهیم شوخی کنیم ، قبل از آن سوال می کنیم که آیا وقتشه ؟

و می بینیم که می خواهیم از قومی بگیم که نماینده ی پروپاقرص در مهمانی حضور دارد پس صرفنظر می کنیم
باید این روند را برای خودش تبدیل به یک عادت کند

که قبل از هر سوالی از خودش بپرسد که : الآن وقتشه یا نه ؟
بعد می بیند که تفاوت محسوسی در حرفهایش بوجود می آید
اینجا یک سوالی بوجود می آید

که تا من بخواهم به این موضوع فکر کنم دیگر موقعیتش گذشته و دیگر آن صحبت به کار نمی آید :
ابتدا باید بدانیم که قرار نیست این زمان طولانی باشد

و باید در چند ثانیه به این موضوع فکر کنیم

و بعد از آن هم باید این موضوع و سوال را آن اندازه تمرین کنیم

که سرعت عمل ما بالا برود و بتوانیم در زمان کمتری به جواب برسیم
اگر هم در ابتدای این تمرین چند فرصت مناسب را از دست دادیم

هیچ اشکالی ندارد و خود برای بهتر و متناسب تر صحبت کردن مقدمه ای میشود.